Kazimierz Eugeniusz Molski – zasłużonym dla więziennictwa

„Obowiązkiem każdego Polaka jest znać dzieje swojego kraju. Lecz cóż warta jest ta wiedza, gdy nie zna się historii swojego miejsca urodzenia, gdzie się żyje i pracuje? Wielką historię tworzą te małe – regionalne!”
(Prof. Piotr Gołdyn )

Współczesna Służba Więzienna jest wierną kontynuatorką przedwojennych tradycji tejże formacji, dlatego z należytym szacunkiem przechowuje i czci pamięć o minionych latach oraz swoich poprzednikach. Przyznanie odznaczenia – również w formie pośmiertnej – byłym funkcjonariuszom, a także pracownikom więziennictwa jest pewnego rodzaju zadośćuczynieniem dla nich i rodzin za lata długoletniego zapomnienia. W dniu 28 czerwca br. podczas Centralnych Obchodów Święta Służby Więziennej na Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie oddano hołd funkcjonariuszom, pracownikom i kapelanom więziennictwa, szczególnie zasłużonym formacji w latach minionych. Znalazł się wśród nich pochodzący z Zagórowa Kazimierz Molski.

Odznaczeni to ofiary represji i zbrodni sowieckich, niemieckich i okresu stalinowskiego. Większość z nich była zaangażowana w konspiracyjną działalność niepodległościową, przeszli niewolę, tortury i zsyłkę. Niektórzy za Polskę zapłacili cenę najwyższą – polegli w boju, zostali straceni w egzekucjach, nie wrócili z więzień i łagrów, ślad po nich zaginął lub zostały mogiły na obcej ziemi. Odznaczenia zostały przekazane członkom rodzin lub przedstawicielom instytucji.

Dzięki staraniom Pana Romana Wójcickiego, członka zarządu Sekcji Historii Więziennictwa Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział w Katowicach, starszy strażnik Kazimierz Eugeniusz Molski z dniem 28 maja 2024 postanowieniem Ministra Sprawiedliwości, został pośmiertnie uhonorowany Złotą odznaką „Za Zasługi dla Więziennictwa”.

**Mieczysław Molski odbiera gratulacje i odznaczenie z rąk Ministra Sprawiedliwości, Adama Bodnara**

Odznaczenie nadane Kazimierzowi Molskiemu odebrali jego syn oraz wnuk – Mieczysław i Piotr Molscy. Było to dla nich wielkie przeżycie, że po tak wielu dziesięcioleciach pamięć o ojcu i dziadku jest pielęgnowana, nie kryli wzruszenia.

Kim był starszy strażnik Kazimierz Eugeniusz Molski?

Urodził się 4 lutego 1908 w Zagórowie k. Słupcy, był synem Stanisława i Franciszki zd. Głowackiej. Uczęszczał do siedmioklasowej Szkoły Podstawowej. Związany był z ruchem harcerskim w Zagórowskiej Drużynie Harcerskiej im. Kazimierza Pułaskiego. Po przeprowadzce rodziny do Warszawy wstąpił do z Straży Więziennej. Służył w Więzieniu Karnym przy ul. Rakowieckiej 37 na warszawskim Mokotowie. Jednocześnie należał do Harcerstwa Rzeczypospolitej, w latach 1926 – 1927 był zastępowym, członkiem rady drużyny i zastępcą drużynowego w 40 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej – „Gromada Włóczęgów”. Uczęszczał na kurs maturalny i egzamin dojrzałości zdał w 1932. W 1935 został przeniesiony służbowo i jako starszy strażnik służył w Więzieniu Zwykłym w Ostrowie – Poznańskim (dzisiejszy Ostrów Wlkp.) Powrócił do Warszawy i służbę objął w Więzieniu przy ulicy Dzielnej 24/26 – „Pawiak”. W 1935 został mianowany podharcmistrzem pełnił funkcję referenta wyszkolenia Hufca Grzybów. Rok później objął stanowisko kierownika Ośrodka Harcerskiego Komendy Głównej Hufca Warszawa. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Elektoralnej 31. Prowadził sklep mięsny, papierniczy, zbudował restaurację „Góralka”.Brał udział w Powstaniu Warszawskim w strukturach „Szarych Szeregów”, zginął podczas bombardowania stolicy 7 sierpnia 1944 i pochowano go na podwórku przy ulicy Elektoralnej 21 w Warszawie. W 1945 został ekshumowany i pochowano go w grobie rodzinnym żony w Kampinosie ( grób rodziny Pągowskich).

Serdecznie dziękujemy wszystkim zaangażowanym w przywracanie pamięci o naszych lokalnych bohaterach, a w szczególności słowa uznania kierujemy na ręce mieszkańca Słupcy, Pana Romana Wójcickiego z Sekcji Historii Więziennictwa Polskiego Towarzystwa Historycznego – to dzięki Jego inicjatywie „Przywracamy Pamięć”, wciąż poszerzamy naszą wiedzę i możemy być dumni, że ziemia wielkopolska wydała na świat tak wielu zasłużonych dla Ojczyzny.

Źródła: