O budowie lodowiska przy szkole w Zagórowie

Ferie zimowe w roku szkolnym 1971/1972 były wyjątkowo długie, bowiem trwały od 23 grudnia 1971 do 8 stycznia 1972 r. W szkole podstawowej w Zagórowie przygotowano dla dzieci wiele atrakcji na ten czas.

Szkoła nasza zgodnie z zarządzeniem władz oświatowych zorganizowała różne formy „małych wczasów dla uczniów”, a do tego do akcji włączyli się wszyscy nauczyciele, świetlica, personel administracyjny  oraz rodzice z Komitetu Rodzicielskiego.

I tak w godzinach dopołudniowych mieli uczniowie dostęp do szkoły, w której czynna była świetlica i tam odbywały się zajęcia. Po południu w szkole dyżurowali nauczyciele wraz z rodzicami z trójek klasowych. Szkoła była otwarta wówczas od 13 do 18. Dzieci mogły korzystać  z biblioteki, sali gimnastycznej oraz oglądać programy telewizyjne. Na zajęcia sportowe przychodziła także młodzież pozaszkolna.

               Największą jednakże atrakcją w czasie ferii miało być lodowisko. W jego organizację zaangażowali się przedstawiciele Prezydium Rady Miejskiej w Zagórowie, Spółdzielnia Usług Wielobranżowych, rodzice uczniów, a głównym inspiratorem był kierownik szkoły – Edmund Drop. Wspólnie przygotowano teren, założono specjalne oświetlenie. Niestety, wszelkie plany i zamierzenia pokrzyżowała pogoda. Temperatura powietrza utrzymywała się bowiem na poziomie 0 stopni Celsjusza. Wszyscy z nadzieją oczekiwali na spadek temperatury. Do końca ferii jednak to nie nastąpiło.

               Temperatura obniżyła się w okolicach 19 stycznia 1972 r. Wtedy przystąpiono do budowy lodowiska:

Długo oczekiwaliśmy na prawdziwie zimową aurę, aby wreszcie doprowadzić do końca prace przy sztucznym lodowisku. Na prośbę kier. Szkoły Edmunda Dropa i z-cy Andrzeja Andrzejewskiego w dniu 19 stycznia 1972 r. ściągnęły pod naszą szkołę straże pożarne z Zagórowa i Oleśnicy. Przy współudziale MO i naszych chłopców z Młodzieżowej Służby Ruchu zdołano przeciągnąć węże od rzeki aż na boisko naszej szkoły. Ruszyły pompy i woda zaczęła płynąć na przygotowany pod lodowisko teren.

Jak to zwykle bywa w takich przypadkach, znalazło się wielu widzów obserwujących to wydarzenie, ale też i takich osób, które chętne były do pomocy. Również miejscowe społeczeństwo przyglądało się z zainteresowaniem całemu przedsięwzięciu.

               Cały wysiłek poszedł niestety na marne. Mimo wszelkich starań nie udało się uzyskać gładkiej powierzchni, a główną przyczyną tego był bardzo nierówny teren i nie można było rozlać równomiernie wody. Drugą przyczyną była temperatura. Spadła ona co prawda o kilka stopni poniżej zera, ale nie na tyle nisko, by woda szybka zamarzała. Zamiast tego wsiąkała w podłoże.

Budowniczowie lodowiska nie zniechęcili się do realizacji tego projektu. Odłożyli go jednak do przyszłego roku. Postanowiono bowiem wystarać się o wybetonowanie w ciągu roku terenu, a wtedy o wiele łatwiej będzie przygotować lodowisko.

Osobami najbardziej zaangażowanymi w organizację lodowiska przy zagórowskiej podstawówce byli miedzy innymi: kierownik Edmund Drop, a także jego zastępca Andrzej Andrzejewski. Poza tym z grona nauczycieli z oddaniem pracował nauczyciel wychowania fizycznego Tadeusz Banaś. Również naczelnik OSP w Zagórowie – Wilczyński – nie szczędził sił i zaangażowania w pracy.  Pompowaniem wody z rzeki zajmowali się strażacy z jednostki OSP w Oleśnicy.

W następnym roku, mimo zapowiedzi i planów, nie podjęto już próby zorganizowania lodowiska. Przyczyny nie są znane. Być może nie udało się jak planowano, wybetonować boiska, a być może znów uniemożliwiła to pogoda.

AUTOR: PIOTR GOŁDYN

Tekst ukazał się pierwotnie w publikacji „Obrazki z dziejów oświaty w Wielkopolsce Wschodniej”, zeszyt 2, wydanym w Kaliszu w 2015 roku przez Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.

Zdjęcia z kroniki Szkoły Podstawowej w Zagórowie udostępnił dyrektor Andrzej Bernat.

Bibliografia:

Kronika Szkoły Podstawowej w Zagórowie.