piekarnia

Pamiętam, że w domach przy ulicy  Konińskiej prawie wszyscy mieli okna – połówki, trzy szybki i lufcik, otwierane na zewnątrz i zamykane na haczyk. Tak jak przy innych zagórowskich uliczkach były wąskie, kamieniste chodniczki. Przy nich rynsztoki, do których wylewano nieczystości (i co nie tylko ). Po deszczu stały liczne kałuże, w których bawiła się dzieciarnia. W kałużach odbijała się po deszczu piękna tęcza. Myśmy skakali w tym błocie gołymi nogami, nazywali to „ubijaniem masła”. To była dla nas świetna zabawa.